Bir haftadır felsefemi değiştirecek olaylar yaşıyorum. Dinleyin ve siz de ona göre davranın, hayatınızı şekillendirin. Covid 19’u gerçek manada ciddiye alın. Bırakın öldürmeyi, manevi olarak, psikolojik olarak tamamen bitiyorsunuz.
Ben o şekildeyim şu anda. Malum her birimiz ailemize düşkünüz. Ana, baba önceliğimizdir. Hayatın her diliminde onların kılına zarar gelsin istemeyiz.
Babamın Samsun’da yoğun bakım süreci yaşamasından dolayı hepimiz, tüm kardeşler, dostlar nefesimizi aynı noktaya yerleştirdik. “Baba” sebebi vücut olunca her birimiz tedbiri elden bırakmışız meğer.
Aklımız fikrimiz babamızda olunca, aramızdan birisi virüsü kapmış. Sonra diğerlerine ve diğerlerine. Velhasıl ben hariç tüm kardeşler, gelinler, torunlar hepsi korona oldu.
Giresun’daki köyümüzdeki dört evimizin tamamı koronaEv oldu desem doğru.
Ve onlara bakmak bana düştü.
Kimi ağır geçiriyor, kimi yoğun bakımlık oluyor.
Ve telefonum çalıyor. Tanıdık ses. İki yıldır insani hiçbir temasımız yok. İsmini vermeyeceğim. Ama benim kalbi sevgimin hiç eksik olmadığı ve her platformda adını sıkça zikrettiğim biri. “Ali Abi aile Corona olmuş yapacağım bir şey var mı” diyor.
Diken diken oldu tüylerim. Ne çok özlemişim onun bu sözlerini. Anlatıyorum durumu ve hemen çözüveriyor yoğun bakım ihtiyacımızı. Anlıyorum ki onun kalbi de dostça yaşıyor hala.
Sonra soruyor, takip ediyor. Ben insanda bunu arıyorum zaten.
Adını söylemeden teşekkür ediyorum, milyonlarca kez “Allah razı olsun” diyorum.
Bilcümle diyorum ki kimse ile küs kalmayın, Korona’yı hafife almayın. Tüm korunma metodlarını sonuna kadar, imkanlar ölçüsünde kullanın.
Hayat cidden çok şeye gebe.
Havacılık olsa bile “bir nefes” almak için neler yapıldığını anlamak içine düşmeden anlamıyor insan.
Tüm hastalara acil şifalar.
Yorumlar Tüm Yorumlar (70)