29 Ağustos 2011, Pazartesi

HERKESTEN ÖZÜR DİLİYORUM

Meslek hayatıma başladığım günden itibaren gerek bundan önce çalıştığım tüm medya kuruluşlarında ve gerekse kendi işimi yaptığım günden beri sorumluluk bilincinde hareket ettim. Okuyucularıma ve sektörüme saygıyı ön planda tutarak hep öncelik onların diye düşündüm. Bugün de aynı noktadayım. İşte bu bilinçle bu satırları yazıyorum ve biraz sonra belirteceğim sebeplerden dolayı bu hafta sizlere sektörel görüşlerimi aktaramayacağım.

Hepimiz zaman zaman hayatın gerçek yüzüyle karşılaşır ancak daha sonra "Hayat devam ediyor" deyip yolumuza devam ederiz. Ama bazen öyle acılar yaşarsınız ki ve bu acılar zamansız yaşanırsa eliniz kolunuz bağlanır. Hatta düşünemezsiniz, eliniz ayağınız tutmaz.

Hayatın bir gün gibi olduğunu düşünür güneşin doğmasıyla başlayıp batmasıyla sona ereceği gerçeğiyle yaşarım hep. İşte öyle bir günün son bulduğunu en yakınımı kaybettiğimi önceki gün acı acı çalan telefonumun ucundaki kardeşimin titrek sesiyle öğrenmiştim. Gencecik, dünyalar iyisi dayım kızı Reyhan Dede'yi henüz 40 yaş diyemeden azralinin pençesinden kurtaramadık. O trafik canavarı denen katil Ilgaz dağında yakalamıştı O'nu. Yine en yakınımız Kemal amcamız da öyle.

Direksiyonun başında son bulmuştu hayatın son nefesi.

Ya gencecik Doğukanımıza ne demeli. Şimdi İzzet Baysal Üniversitesinde yaşam savaşı veriyor. Yaşaması için dua ederken doktorlar ömür boyu felç diyor.

İşte yazamadım dememin sebebi o. Biz sevdiklerimizi bugün toprağa verdik. Ebediyete uğurladık.

Ruhunuz şad olsun.

Allah böyle acıları kimseye yaşatmasın.

Sizlerden özür diliyorum.

Anlayışınız için teşekkür ediyorum

HERKESTEN ÖZÜR DİLİYORUM